Kippenvel

Deze ochtend, op weg naar oma en opa vroeg mijn zoon me: "Papa, waarom krijgen we kippenvel?" 

Vrijwel direct gingen mijn gedachten naar dit boek (al ben ik niet 100% zeker dat het hierin stond): 'Permaculture Design: A Step-by-Step Guide' geschreven door Aranya. In een van de eerste hoofdstukken vertelt Aranya over de oppervlakte van een permacultuurtuin.

De theorie is de volgende: als je een A4-blad papier neemt en je legt het op tafel, heeft het de oppervlakte van een A4-blad (dit kan je vergelijken met een akker in de gangbare landbouw).

Als je echter twee A4-bladen doormidden vouwt en tegen elkaar zet, heb je op dezelfde grondoppervlakte het dubbele aan bruikbare oppervlakte. Je kan hierin verder gaan door meer vormen, hoger, lager, ondergronds uit te breiden... 

In een voedselbos worden standaard zo'n 7 lagen opgenomen in het ontwerp.

Kippenvel heeft dus de functie (denk ik) om het oppervlakte van onze huid te vergroten waardoor meer warmte opgenomen kan worden...

Kippenvel krijg ik echter ook bij andere gewaarwordingen dan koude.

Kippen in betere tijden...

Onlangs kregen we twee nieuwe bewoners op de Zoete Wei: Mia en Pia. Twee kippen van vrienden die door omstandigheden een nieuwe thuis zochten (de kippen, niet de vrienden). Aanvankelijk verliep alles voortreffelijk met Mia en Pia. Ze deden waarvoor ze gekomen waren: opkuisen. Het plan was om ze te verplaatsen iedere keer een stukje Zoete Wei opgekuist was. Helaas...

De vos die ik vorige zomer me veel plezier heb zien arriveren (toen dunde hij het konijnenbestand flink uit), sloeg toe.

Zondagochtend bleef van de kippen niet veel meer over. De draad was platgeduwd en een paar meter van het kippenpleintje lagen de overblijfselen van één van hen (waarschijnlijk werd een eerste honger ter plaatse gestild). Kippenvel bij Jan...

De natuur geeft en neemt...

Vorige zondag was er alweer een derde editie van de Permacultours (hopelijk niet de laatste!!!). Daarbij bezochten we een amateur Shiitake kwekerij en de Vereniging Aardehuis Oost-Nederland. 

Bij het zien van de prachtige aardehuis-permacultuur-woongemeenschap, kreeg ik alweer kippenvel.

Wat een prachtig project hebben die mensen daar op poten gezet! 

Voor meer info: als je op hun naam klikt in dit artikel, volg je een link.

Earthship-woningen in Olst - Nederland

 Nog een laatste gevoel waarbij de haren op mijn armen overeind komen: onlangs plaatste ik op Facebook een oproep aan vrienden om snoeiresten te doneren. Overweldigend was de reactie niet maar het doet me bijzonder veel deugd om reactie te krijgen van mensen die me met de glimlach snoei'afval' doneren. Bedankt allen!

Bamboe...

Ondertussen wordt er volop geoogst in de serre en in de groententuin (vooral ingrediënten voor passata, mediterrane sauzen, moussaka...), ik heb ook een aantal nieuwe bedden aangelegd, rechte hoeken deze keer.

Nieuwe bedjes, klaar voor het volgende voorjaar...